We moeten een einde maken aan deze onmenselijke oorlog: Biden roept op tot eenheid in inaugurele rede
Biden vroeg om harmonie terwijl hij sprak over de immense uitdagingen van het moment.
In zijn eerste toespraak als president benadrukte Joe Biden eenheid, waarbij hij zijn inauguratie plaatste tussen andere spannende momenten in de Amerikaanse geschiedenis waar de democratie zegevierde ondanks de verdeeldheid en crises in het land.
Verwijzend naar de burgeroorlog, de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog, stond Bidens toespraak in schril contrast met de Amerikaanse bloedbadreferenties die zijn voorganger vier jaar geleden gebruikte, om de uitdagingen voor de natie te verduidelijken, maar de Amerikanen te vragen een beroep te doen op hun betere karakter. Terwijl hij de giftige aard uitriep van de verkeerde informatie die het land heeft verdeeld – een opmerkelijke vermelding tijdens een gesprek met tientallen Republikeinse wetgevers die zijn verkiezingsoverwinning ontkenden – bevestigde Biden zijn geloof in een verenigd land.
Politiek hoeft geen laaiend vuur te zijn dat alles op zijn pad vernietigt, zei Biden. We moeten de cultuur verwerpen waarin de feiten zelf worden gemanipuleerd en zelfs gefabriceerd. Mijn mede-Amerikanen, we moeten anders zijn dan dit. Amerika moet beter zijn dan dit. En ik geloof dat Amerika zoveel beter is dan dit.
Bidens toespraak gaat over een beroep doen op onze betere engelen, geschiedenis, geloof en rede, waardigheid, respect, eenheid.
— Matt Voller (@MEPFuller) 20 januari 2021
Het is letterlijk een weerlegging van Trumps Amerikaanse bloedbad Inaugurele toespraak.
Biden presenteerde een harmonieuze, hoopvolle visie op het land – iets van een voortzetting van zijn (misschien overdreven) idealistische campagneretoriek die Amerika als een natie beter afschilderde dan zijn acties onder president Donald Trump. Op Inhuldigingsdag , echter, verdoezelde hij de problemen van het land niet, waarbij hij duidelijk blanke suprematie, binnenlands terrorisme en raciale onrechtvaardigheid noemde als uitdagingen voor de ziel van de natie, en beloofde dat zijn hele ziel in de strijd was om Amerika opnieuw de leidende kracht te maken voor goed.
De oplossing voor Amerika's problemen en de verdeeldheid waarmee het wordt geconfronteerd, zei Biden, is niet om naar binnen te keren, je terug te trekken in concurrerende facties, degenen te wantrouwen die niet op jou lijken of aanbidden zoals jij doet of hun nieuws niet krijgt van de dezelfde bronnen als jij.
De oplossing, maakte hij ook duidelijk, was niet zijn verkiezing. In plaats daarvan is het een collectieve voortdurende inspanning. We moeten een einde maken aan deze meedogenloze oorlog die rood tegen blauw plaatst, landelijk versus stedelijk, conservatief versus liberaal, vervolgde hij. We kunnen dit doen als we onze ziel openen in plaats van ons hart te verharden.
Verwijzend naar de verkiezing van vice-president Kamala Harris als een voorbeeld van de mogelijkheid van verandering, vroeg Biden de Amerikanen om samen te werken om de talrijke uitdagingen voor zijn presidentschap te overwinnen, met name de donkere winter die het coronavirus met zich mee zal brengen.
Ik beloof je dat we zullen worden beoordeeld, jij en ik, op hoe we deze oplopende crises van onze tijd oplossen, zei Biden. We zullen opkomen voor de gelegenheid.
Lees een spoed-transcriptie van de president volledige toespraak hieronder.
Opperrechter Roberts, vice-president Harris, voorzitter Pelosi, leider Schumer, leider McConnell, vice-president Pence, mijn vooraanstaande gasten, mijn mede-Amerikanen, dit is de dag van Amerika. Dit is de dag van de democratie, een dag van geschiedenis en hoop, van vernieuwing en vastberadenheid. Door een eeuwenoude smeltkroes is Amerika opnieuw getest, en Amerika is de uitdaging aangegaan. Vandaag vieren we de triomf, niet van een kandidaat, maar van een zaak, de zaak van de democratie. Het volk, de wil van het volk, is gehoord en er is gehoor gegeven aan de wil van het volk. We hebben weer geleerd dat democratie kostbaar is. Democratie is kwetsbaar. En op dit uur, mijn vrienden, heeft de democratie gezegevierd.
Want nu komen we op deze heilige grond, waar nog maar een paar dagen geleden geweld de fundamenten van de hoofdstad probeerde te schudden, één natie onder God samen, ondeelbaar, om de vreedzame machtsoverdracht uit te voeren zoals we dat al meer dan twee eeuwen doen. Terwijl we vooruitkijken op onze unieke Amerikaanse manier, rusteloos, stoutmoedig, optimistisch en onze blik richten op de natie waarvan we weten dat we dat kunnen en moeten zijn. Ik dank mijn voorgangers van beide partijen voor hun aanwezigheid hier vandaag. Ik dank ze uit de grond van mijn hart. En ik ken de veerkracht van onze grondwet en de kracht, de kracht van onze natie, net als president Carter, met wie ik gisteravond sprak maar vandaag niet bij ons kan zijn, maar die we groeten voor zijn leven en dienst.
Ik heb zojuist de heilige eed afgelegd die elk van die patriotten heeft afgelegd. De eed die voor het eerst werd afgelegd door George Washington. Maar het Amerikaanse verhaal hangt niet van een van ons af, niet van sommigen van ons, maar van ons allemaal, van wij, de mensen, die een meer perfecte unie zoeken. Dit is een geweldige natie. Wij zijn goede mensen. En door de eeuwen heen, door storm en strijd, in vrede en in oorlog, zijn we zo ver gekomen, maar we hebben nog een lange weg te gaan. We zullen snel en dringend voorwaarts gaan, want we hebben veel te doen in deze winter van gevaar en belangrijke mogelijkheden. Veel te repareren, veel te herstellen, veel te genezen, veel te bouwen en veel te winnen. Weinig mensen in de geschiedenis van onze natie zijn meer uitgedaagd of hebben een tijd gevonden die uitdagender of moeilijker is dan de tijd waarin we ons nu bevinden. Eens in de eeuw besluipt het virus stilletjes het land. Het heeft in één jaar evenveel levens gekost als Amerika in de hele Tweede Wereldoorlog heeft verloren. Miljoenen banen zijn verloren gegaan. Honderdduizenden bedrijven zijn gesloten. Een roep om raciale rechtvaardigheid, zo'n 400 jaar in de maak, ontroert ons. De droom van gerechtigheid voor iedereen zal niet langer worden uitgesteld. Een schreeuw om te overleven komt van de planeet zelf. Een kreet die niet wanhopiger of duidelijker kan zijn, en nu ontstaat politiek extremisme, blanke suprematie, binnenlands terrorisme dat we het hoofd moeten bieden en dat we zullen verslaan.
Om deze uitdagingen te overwinnen, de ziel te herstellen en de toekomst van Amerika veilig te stellen, is zoveel meer nodig dan woorden en vereist het meest ongrijpbare van alle dingen in een democratie, eenheid. Eenheid. In een andere januari op nieuwjaarsdag in 1863 ondertekende Abraham Lincoln de emancipatieproclamatie. Toen hij de pen op papier zette, zei de president, en ik citeer, als mijn naam ooit de geschiedenis ingaat, zal het voor deze daad zijn, en mijn hele ziel zit erin. Mijn hele ziel zit erin. Vandaag, op deze januari-dag, zit mijn hele ziel hierin, Amerika samenbrengend, onze mensen verenigend, onze natie verenigend. En ik vraag elke Amerikaan om zich bij mij aan te sluiten in deze zaak.
Verenigen om de vijanden waarmee we worden geconfronteerd te bestrijden. Woede, wrok en haat, extremisme, wetteloosheid, geweld, ziekte, werkloosheid en hopeloosheid. Met eenheid kunnen we geweldige dingen doen, belangrijke dingen. We kunnen fouten rechtzetten. We kunnen mensen aan het werk zetten in goede banen. We kunnen onze kinderen lesgeven op veilige scholen. We kunnen het dodelijke virus overwinnen. We kunnen werk belonen en de middenklasse opnieuw opbouwen en de gezondheidszorg voor iedereen veilig maken. We kunnen raciale gerechtigheid bieden en we kunnen Amerika opnieuw de leidende kracht voor het goede in de wereld maken. Ik weet dat spreken over eenheid tegenwoordig voor sommigen als een dwaze fantasie kan klinken. Ik weet dat de krachten die ons verdelen diep zijn en echt. Maar ik weet ook dat ze niet nieuw zijn. Onze geschiedenis is een constante strijd geweest tussen het Amerikaanse ideaal dat we allemaal gelijk zijn geschapen, en de harde, lelijke realiteit dat racisme, nativisme, angst en demonisering ons al lang uit elkaar hebben gescheurd. De strijd is eeuwigdurend en de overwinning is nooit verzekerd. Door burgeroorlog, de Grote Depressie, Wereldoorlog, 9/11, strijd, offers, hebben onze betere engelen altijd gezegevierd. Op elk van deze momenten zijn genoeg van ons - genoeg van ons - samengekomen om ons allemaal vooruit te helpen, en dat kunnen we nu doen.
Geschiedenis, geloof en rede wijzen de weg, de weg van eenheid. We kunnen elkaar niet als tegenstanders zien, maar als buren. We kunnen elkaar met waardigheid en respect behandelen. We kunnen onze krachten bundelen, het geschreeuw stoppen en de temperatuur verlagen. Want zonder eenheid is er geen vrede, alleen bitterheid en woede. Geen vooruitgang, alleen uitputtende verontwaardiging. Geen natie, alleen een staat van chaos. Dit is ons historische moment van crisis en uitdaging en eenheid is de weg voorwaarts. En we moeten dit moment ontmoeten als de Verenigde Staten van Amerika. Als we dat doen, garandeer ik je dat we niet zullen falen. We hebben nooit, nooit, nooit gefaald in Amerika als we samen hebben gehandeld.
En dus vandaag, op deze tijd en deze plaats, laten we opnieuw beginnen, wij allemaal. Laten we weer naar elkaar gaan luisteren, elkaar horen, elkaar zien, respect voor elkaar tonen. Politiek hoeft geen laaiend vuur te zijn dat alles op zijn pad vernietigt. Elk meningsverschil hoeft geen reden te zijn voor totale oorlog. En we moeten de cultuur verwerpen waarin de feiten zelf worden gemanipuleerd en zelfs gefabriceerd.
Mijn mede-Amerikanen, we moeten anders zijn dan dit. Amerika moet beter zijn dan dit. En ik geloof dat Amerika zoveel beter is dan dit. Kijk maar om je heen. Hier staan we in de schaduw van de koepel van het Capitool, compleet als de burgeroorlog toen de vakbond zelf letterlijk op het spel stond. Toch hebben we doorstaan. Wij hadden de overhand. Hier staan we met uitzicht op het grote winkelcentrum waar Dr. King over zijn droom sprak. Hier staan we, waar 108 jaar geleden bij een andere inauguratie duizenden demonstranten probeerden dappere vrouwen te blokkeren die marcheerden voor het recht om te stemmen. En vandaag markeren we de beëdiging van de eerste vrouw in de Amerikaanse geschiedenis die is gekozen voor een nationaal ambt, vice-president Kamala Harris. Vertel me niet dat dingen niet kunnen veranderen.
Hier staan we aan de overkant van de Potomac van Arlington Cemetery, waar helden die de laatste mate van toewijding hebben gegeven rusten in eeuwige vrede. En hier staan we dan, slechts enkele dagen nadat een losbandige menigte dacht dat ze geweld konden gebruiken om de heerschappij van het volk tot zwijgen te brengen, de democratie te stoppen, om ons van deze heilige grond te verdrijven. Het is niet gebeurd. Het zal nooit gebeuren. Niet vandaag, niet morgen, nooit niet! Nooit.
Al degenen die onze campagne hebben gesteund, ik voel me nederig door het vertrouwen dat u in ons hebt gesteld. Aan al degenen die ons niet hebben gesteund, wil ik dit zeggen. Luister naar me terwijl we verder gaan. Neem een maatstaf voor mij en mijn hart. Als je het er nog steeds niet mee eens bent, so be it. Dat is democratie. Dat is Amerika. Het recht om vreedzaam van mening te verschillen binnen de vangrails van onze republiek is misschien wel de grootste kracht van deze natie. Maar hoor me duidelijk. Onenigheid mag niet leiden tot verdeeldheid. Ik beloof u dit. Ik zal een president zijn voor alle Amerikanen, alle Amerikanen. En ik beloof je dat ik net zo hard zal vechten voor degenen die me niet steunden als voor degenen die dat wel deden.
Vele eeuwen geleden schreef St. Augusta, een heilige in mijn kerk, dat een volk een menigte was, bepaald door de gemeenschappelijke voorwerpen van hun liefde, bepaald door de gemeenschappelijke voorwerpen van hun liefde. Wat zijn de gemeenschappelijke objecten waar wij als Amerikanen van houden, die ons als Amerikanen definiëren? Ik denk dat we het weten. Gelegenheid, veiligheid, vrijheid, waardigheid, respect, eer en, ja, de waarheid. De afgelopen weken en maanden hebben ons een pijnlijke les geleerd. Er is waarheid en er zijn leugens. Leugens verteld voor macht en voor winst. Ieder van ons heeft de plicht en verantwoordelijkheid als burgers, als Amerikanen, en vooral als leiders, leiders die hebben gezworen onze grondwet te eerbiedigen en onze natie te beschermen, de waarheid te verdedigen en de leugens te verslaan.
Ik begrijp dat veel van mijn toekomst met angst en schroom. Ik begrijp dat ze zich zorgen maken over hun baan. Ik begrijp dat ze, net als mijn vader, 's nachts in bed naar het plafond lagen te staren en zich afvroegen of ik mijn gezondheidszorg kan behouden? Kan ik mijn hypotheek betalen? Denkend aan hun families, aan wat daarna komt. Ik beloof je, ik snap het. Maar het antwoord is niet om naar binnen te keren, je terug te trekken in concurrerende facties, degenen die niet op jou lijken te wantrouwen of aanbidden zoals jij doet of hun nieuws niet uit dezelfde bronnen halen als jij. We moeten een einde maken aan deze meedogenloze oorlog die rood tegen blauw plaatst, landelijk versus stedelijk, conservatief versus liberaal. We kunnen dit doen, als we onze ziel openen in plaats van ons hart te verharden. Als we een beetje tolerantie en nederigheid tonen. En als we bereid zijn om in de schoenen van de ander te staan, zoals mijn moeder zou zeggen, ga dan even in hun schoenen staan. Want hier gaat het om het leven. Het is niet te tellen wat het lot je zal brengen. Sommige dagen dat je een handje nodig hebt, of andere dagen dat we worden geroepen om een handje te helpen. Zo moet het zijn. Dat is wat we voor elkaar doen. En als we zo zijn, zal ons land sterker, welvarender en klaar voor de toekomst zijn.
We kunnen het nog steeds oneens zijn. Mijn landgenoot, in het werk dat voor ons ligt, zullen we elkaar nodig hebben. We hebben al onze kracht nodig om deze donkere winter door te komen. We gaan wat misschien wel de zwaarste en dodelijkste periode van het virus is. We moeten de politiek opzij zetten en deze pandemie eindelijk als één natie het hoofd bieden. Een natie.
Ik beloof je dit. Zoals de bijbel zegt, kunnen we een nacht volhouden, maar de vreugde komt in de ochtend. Samen komen we hier doorheen. Samen! Kijk, mensen, al mijn collega's met wie ik dien in het Huis en de Senaat hier, we begrijpen allemaal dat de wereld toekijkt, ons allemaal in de gaten houdt vandaag. Dus hier is mijn boodschap aan degenen buiten onze grenzen. Amerika is getest en we zijn er sterker uitgekomen. We zullen onze allianties herstellen en opnieuw met de wereld in contact treden. Niet om de uitdagingen van gisteren aan te gaan, maar die van vandaag en morgen. En we zullen niet alleen leiden door het voorbeeld van onze macht, maar door de kracht van ons voorbeeld.
We zullen een sterke en vertrouwde partner zijn voor vrede, vooruitgang en veiligheid. Kijk, jullie weten allemaal, we hebben zoveel meegemaakt in dit land. Mijn eerste daad als president, ik zou je willen vragen om met me mee te doen in een moment van stil gebed om al diegenen te gedenken die we het afgelopen jaar door de pandemie hebben verloren, die 400.000 mede-Amerikanen, moeders, vaders, echtgenoot, echtgenotes, dochters , zonen, collega's. We zullen hen eren door de mensen en de natie te worden waarvan we weten dat we ze kunnen en moeten zijn. Laten we een stil gebed zeggen voor hen die het leven lieten en voor hen die achterbleven en voor ons land. Amen.
Mensen, dit is een tijd van testen. We worden geconfronteerd met een aanval op democratie en onwaarheid, een razend virus, groeiende ongelijkheid, steek van systemisch racisme, een klimaat in crisis, de rol van Amerika in de wereld. Elk van deze zou voldoende zijn om ons op diepgaande manieren uit te dagen, maar het feit is dat we ze allemaal tegelijk onder ogen zien en deze natie een van de zwaarste verantwoordelijkheden geven die we hebben gehad. Nu worden we getest. Gaan we een stapje verder, allemaal? Het is tijd voor durf, want er is zoveel te doen. Dit is zeker. Ik beloof je dat we zullen worden beoordeeld, jij en ik, op hoe we deze cascaderingen van onze tijd oplossen. We zullen opkomen voor de gelegenheid. De vraag, zullen we dit zeldzame en moeilijke uur onder de knie krijgen? Zullen we onze verplichting nakomen en een nieuwe en betere wereld doorgeven aan onze kinderen? Ik geloof dat we moeten. Ik weet zeker dat jij dat ook doet. Ik geloof dat we dat zullen doen. Als we dat doen, schrijven we het volgende grote hoofdstuk in de geschiedenis van de Verenigde Staten van Amerika. Het Amerikaanse verhaal. Een verhaal dat misschien klinkt als een lied dat veel voor me betekent. Het heet Amerikaans volkslied.
Er is één vers dat opvalt, althans voor mij. Het gaat als volgt. Het werk en de gebeden van de eeuw hebben ons tot op de dag van vandaag gebracht, wat onze erfenis zal zijn, wat onze kinderen zullen zeggen. Laat me in mijn hart weten wanneer mijn dagen voorbij zijn, Amerika, Amerika, ik heb mijn best voor je gedaan. Laten we eraan toevoegen, laten we ons eigen werk en gebeden toevoegen aan het zich ontvouwende verhaal van onze grote natie. Als we dit doen, dan zullen onze kinderen en de kinderen van onze kinderen, als onze dagen voorbij zijn, over ons zeggen: ze hebben hun best gedaan, ze hebben hun plicht gedaan, ze hebben het gebroken land genazen.
Mijn mede-Amerikanen, ik sluit de dag waarop ik begon af met een heilige eed voor God en jullie allemaal. Ik geef je mijn woord, ik zal altijd gelijk met je zijn. Ik zal de grondwet verdedigen. Ik zal onze democratie verdedigen. Ik zal Amerika verdedigen. En ik zal jullie allemaal geven, alles wat ik doe in uw dienst houden, niet denkend aan macht, maar aan mogelijkheden, het algemeen belang. Samen zullen we een Amerikaans verhaal schrijven van hoop, niet van angst, van eenheid, niet van verdeeldheid, van licht, niet van duisternis, een verhaal van fatsoen en waardigheid, liefde en genezing, grootsheid en goedheid. Moge dit het verhaal zijn dat ons leidt, het verhaal dat ons inspireert en het verhaal dat de komende eeuwen vertelt dat we de roep van de geschiedenis beantwoorden. We ontmoetten het moment. Democratie en hoop, waarheid en gerechtigheid stierven niet onder onze wacht, maar bloeiden op. Dat Amerika de vrijheid in eigen land veiligstelde en opnieuw een baken voor de wereld was. Dat zijn we onze voorouders, elkaar en toekomstige generaties verschuldigd. Dus, met een doel en vastberadenheid, wenden we ons tot de taken van onze tijd, ondersteund door geloof, gedreven door overtuiging, toegewijd aan elkaar en het land dat we met heel ons hart liefhebben. Moge God Amerika zegenen en moge God onze troepen beschermen.
