13 zwarte vrouwen over hoe een politieagent uit Oklahoma City hun buurt terroriseerde

Daniel Holtzclaw ontvangt zijn veroordeling in de rechtbank donderdagavond

Jezebel

Als een politieagent de wet niet naleeft, aan wie vertel je het dan? En zal iets doen er zelfs toe doen? Deze vragen worden onderstreept in de getuigenis van 13 zwarte vrouwen in Oklahoma City die voormalig politieagent Daniel Holtzclaw beschuldigden van verschillende gevallen van aanranding en verkrachting. Donderdagavond vond een jury Holtzclaw schuldig op 18 van de 36 beschuldigingen van inbraak, onfatsoenlijke blootstelling, stalking, seksuele batterij, gedwongen orale sodomie en verkrachting na 40 uur overleg.

Jessica Testa van BuzzFeed gevangen genomen de getuigenis van de 13 zwarte vrouwen (alleen voor het publiek herkenbaar aan hun initialen) die naar voren kwamen na een politieonderzoek dat beweerde dat Holtzclaw hen tussen december 2013 en juni 2014 had aangevallen. 9 artikel, tonen verschillende verontrustende patronen van stalking, dwang en machtsmisbruik tussen burgers in minderheidsgemeenschappen en politieagenten.

Holtzclaw viel ten prooi aan hun wantrouwen in het systeem

De meest opvallende rode draad in de getuigenissen was de hopeloosheid van de slachtoffers, van wie velen een laag inkomen hadden en een strafblad hadden. Daarom zeiden de meeste van de 13 vrouwen dat ze ervan uitgingen dat ze niet geloofd zouden worden als ze hem zouden aangeven. Dus dat deden ze niet.

Met uitzondering van de 17-jarige A., die door een vriendin werd ontmoedigd om aangifte te doen van haar verkrachting om er niet als een 'verklikker' uit te zien, zeiden bijna alle vrouwen die tegen de agent getuigden dat ze geen aangifte deden van hun geweldpleging omdat ze dacht niet dat de politie hen zou geloven.

'... Wie gaan ze geloven?' zei C.J. 'Het is mijn woord tegen het zijne, want ik ben een vrouw en, weet je, zoals ik al zei, hij is een politieagent. Dus ik liet het gewoon met rust en bad gewoon dat ik deze man nooit meer zou zien, hem weer tegen het lijf zou lopen, weet je.'

Een andere vrouw, T.M., zei: 'Ik dacht toch niet dat niemand me zou geloven. En ik ben een drugsverslaafde, dus de enige manier die ik wist om ermee om te gaan, was door high te worden om het te blokkeren, om het te laten lijken alsof het niet gebeurde.'

en TB zei: 'Ik dacht niet dat er iets zou worden gedaan. Ik bedoel, er was niemand behalve hij en ik, dus ik nam het gewoon op als mijn woord tegen het zijne, dus ik blies het er gewoon af - zo goed als ik kon, liep ik er gewoon van weg.'

De vroegst gedocumenteerde ontmoeting tussen Holtzklauw en een van de vrouwen was in december 2013. Het was pas in juni 2014 toen een vrouw die werd geïdentificeerd als J., met de aanmoediging van haar dochter, bij de politie aangaf seksueel te zijn misbruikt door Holtzklauw. Haar aantijgingen gaven aanleiding tot het onderzoek naar Holtzklauws interacties met vrouwen.

Holtzclaw koos zijn doelen zorgvuldig uit

In veel gevallen zeiden de vrouwen dat ze werden aangevallen nadat ze door Holtzclaw waren tegengehouden zonder schijnbaar aanwijsbare reden. Toen Holtzclaw hun namen door het politiesysteem haalde, ontdekte hij dat velen huiszoekingsbevelen of openstaande boetes hadden. Sommigen hadden een criminele achtergrond en sommigen waren sekswerkers. De politiestop leek voor deze vrouwen misschien als een gewone gang van zaken; velen hadden een lagere economische status, en statistisch gezien, armere zwarte buurten hebben de neiging om zwaarder te worden gecontroleerd en ervaren hoge opsluitingspercentages. Maar de vrouwen zeiden dat Holtzclaw deze informatie dan zou gebruiken, door te bepalen dat ze ofwel naar de gevangenis zouden gaan of seksuele handelingen met hem zouden verrichten.

Sommige vrouwen getuigden dat ze eerder met de wet in aanraking waren gekomen en zich zorgen maakten over hun dossier of teruggestuurd worden naar de gevangenis. Andere keren vond Holtzclaw veel van deze vrouwen met drugsparafernalia, of een paar beschuldigers zeiden dat ze hadden gedronken of drugs gebruikten vlak voordat Holtzclaw hen benaderde. Een ander had arrestatiebevelen tegen haar en kreeg te horen dat als ze hem gehoorzaamde door haar lichaam bloot te leggen, hij de arrestatiebevelen zou laten verdwijnen. In alle gevallen misbruikte Holtzklauw zijn eigen gezag als politieagent om te profiteren van de kwetsbaarheid van deze vrouwen in de situatie en de schaamte die ze koesterden voor hun eerdere arrestaties of drugsgebruik.

'Ik ben een alcoholist en lijd sinds jaren met dat probleem. Sinds de jaren '80', zei R.C. 'En ik heb zo vaak gefaald - en ik schaamde me, weet je. Ik ging pas naar de gevangenis toen ik 30 jaar oud was, maar mijn moeder was een christen, dus ik schaamde me voor wat ik aan het doen was, weet je.'

Een andere vrouw, R.G., zei dat ze een terugval had gekregen en crack-cocaïne had gebruikt op de dag dat ze Holtzclaw ontmoette. Ze liep alleen en hij bood aan om haar naar de detox te brengen in plaats van naar de gevangenis. In plaats daarvan reed hij haar naar huis en volgde haar haar huis in. Ze zei dat ze dacht dat hij overdreven grondig was, maar toen zei ze dat hij haar tot orale sodomie dwong en haar vervolgens verkrachtte. Ze zei dat ze zich vooral geïntimideerd voelde door het pistool in zijn holster.

Holtzclaws geveinsde bezorgdheid over veiligheid

Als Holtzclaw geen crimineel of juridisch probleem kon identificeren, zou hij zijn bezorgdheid uiten over hun veiligheid en aanbieden om ze naar huis te rijden. Hoewel veel van de vrouwen zijn bezorgdheid verdacht vonden, zeiden ze dat ze de rit maakten in plaats van zich te verzetten tegen of enige spanning aan te wakkeren die hun arrestatie had kunnen veroorzaken.

SB zei dat ze naar huis liep toen Holtzklauw naar haar toe kwam en vroeg of ze 'een drugshuis' verliet. Ze zei dat ze dat niet was en dat ze ook geen drugs of parafernalia bij zich had, hoewel ze eerder die avond wel wat gedronken had. Toch zei hij dat hij haar naar 'detox of gevangenis' zou brengen, maar toen ze zei dat ze liever gewoon naar huis ging, zei hij dat hij dat zou doen. In plaats daarvan reed hij haar naar een afgelegen weg die bekend staat als 'Dead Man's Curve' en zei dat ze volgens S.B. twee nieuwe keuzes had: gedwongen seks of gevangenisstraf.

In het geval van RC herinnerde ze zich dat hij aanbood haar naar een ontwenningskliniek te brengen in plaats van naar de gevangenis. Maar dat deed hij niet. In plaats daarvan, R.C. zei dat hij haar meenam naar een parkeerplaats voor een bus en haar verkrachtte, en toen liet hij haar gaan.

J., de jongste aanklager, zei dat ze verrast was toen Holtzklauw haar naar de veranda van haar moeders huis bracht. Maar daar zei ze dat hij haar toen verkrachtte.

In de meeste gevallen gebruikt Holtzclaw zijn machtspositie om de vaak kwetsbare vrouwen die hij tegenkwam te manipuleren - in een snelle poging een gevoel van vertrouwen op te bouwen onder het mom van bescherming, om dat vertrouwen vrijwel onmiddellijk teniet te doen.

Holtzclaw keerde constant terug

Holtzclaw gebruikte zijn status en gezag op vele manieren om slachtoffers te blijven schenden. In hun getuigenis zeiden de vrouwen dat ze hem na de eerste aanval bleven zien, en in minstens één geval ging hij een van hun huizen binnen. Door opnieuw te verschijnen voor de vrouwen die hij aanviel, beweerde hij zijn aanhoudende macht als politieagent en hun status als vrouwen die het gevoel hadden dat ze geen juridische middelen hadden om hem te stoppen.

Verschillende vrouwen zeiden dat Holtzklauw terugkeerde naar hun huizen of dat ze in de buurt op de loer lagen, soms bij meerdere gelegenheden. Bij één incident stopte hij bij een vrouw die op een feestje was met vrienden en familieleden. Hij vroeg of ze iemand had verteld over zijn eerdere interactie met haar. Toen ze zei dat ze haar 'hele buurt' had verteld wat er was gebeurd, snelde hij weg.

Een andere vrouw, geïdentificeerd als T.B., zei dat ze Holtzclaws patrouillewagen meerdere keren op haar oprit of rond haar huis had opgemerkt. Op een dag zei haar vriend dat hij wakker werd met Holtzklauw in hun huis, waar Holtzklauw eiste dat het vriendje naar buiten kwam zodat hij zijn naam door het politiesysteem kon halen. T.B.'s moeder stond erop dat T.B. haar familie uit de buurt verhuizen om de agent te ontwijken, en dat deed ze.

Aanranding door de politie is niet ongewoon, maar wordt te weinig gerapporteerd

Hoewel de schokkende details van Holtzclaw's zaak enige nationale aandacht hebben getrokken, is een schroeiende... Associated Press Uit onderzoek bleek dat 550 politieagenten van 2009 tot 2014 hun certificaat verloren voor aanranding, verkrachting, betasten en gedwongen seksuele gunsten om arrestatie te voorkomen. Nog eens 440 agenten werden ingetrokken voor andere seksuele misdrijven, waaronder voyeurisme met kinderpornografie en consensuele seks op het werk, wat verboden is.

Maar zoals Dara Lind van Vox vorige maand opmerkte, waren deze 990 politieagenten degenen die werden gepakt en vervolgens gestraft voor hun daden. Het is niet bekend hoeveel er met deze daden zijn weggekomen. Zoals Sarasota, Florida, politiechef Bernadette DiPino aan de AP vertelde, gaan agenten in het hele land op seksueel gewelddadige manieren om met burgers. 'Er wordt zo weinig over gerapporteerd,' zei ze, 'en mensen zijn bang dat als ze bellen en klagen over een politieagent, ze denken dat elke andere politieagent ze dan komt halen.'

Terwijl schietpartijen waarbij zwarte slachtoffers betrokken waren veel aandacht krijgen, is seksueel geweld de op één na meest voorkomende vorm van wangedrag van de politie, volgens het African American Policy Forum, daarbij verwijzend naar een onderzoek van het Cato Institute uit 2010. Van de 618 agenten met klachten over seksueel wangedrag dat jaar, werden 354 van hen beschuldigd van aanranding of seksuele mishandeling. Voor zwarte vrouwen zeggen advocaten dat de situatie bijzonder nijpend is.

'Zwarte vrouwen zijn bijzonder kwetsbaar voor aanranding door de politie vanwege historisch diepgewortelde vermoedens van promiscuïteit en seksuele beschikbaarheid', schreef de AAPF in haar rapport uit 2015 'Zeg haar naam.' 'Historisch gezien heeft het Amerikaanse rechtssysteem zwarte vrouwen niet beschermd tegen aanranding, waardoor wetshandhavers de kans kregen om hen seksueel te misbruiken in de wetenschap dat het onwaarschijnlijk is dat ze voor hun daden gestraft zullen worden.'

Sommigen waren sceptisch dat een geheel blanke jury met acht mannen en vier vrouwen Holtzclaw, die blank en Japans is, noodzakelijkerwijs schuldig zou vinden. Ondanks dit alles - het wantrouwen van de officier, het gebruik van seksueel geweld, de status van de vrouwen die Holtzklauw misbruikte en de samenstelling van de jury - werd hij donderdagavond voor de rechter gebracht. En vanwege J., de andere vrouwen die zich uiteindelijk uitten, en de politie die naar de aanklagers luisterde, zal Holtzklauw zijn macht als politieagent niet meer kunnen misbruiken.